8.3.10

Bata por fóra, muller por dentro

Para celebrar o día Internacional da Muller Traballadora , este ano contamos cun vídeo dunha creadora viguesa, Claudia Brenlla, que se titula “Bata por fóra, muller por dentro”. A nosa compañeira Chis tróuxoo ao centro e propuxo actividades para traballalo na aula, así como as ideas para a performance de hoxe. O vídeo é moi interesante, creativo e divertido . É en realidade unha homenaxe ás mulleres que traballan as súas casas, coidan dos pequenos e maiores, cultivan as leiras, mariscan, limpan as tumbas dos seus difuntos, etc, ataviadas moi a miúdo con esas batas. Batas con ou sen mangas, con botóns ou cinto, abotoadas diante ou detrás, case sempre de cadros, pero tamén de raias, flores ou lunares. Batas coas que protexen a súa roupa ou coas que se gardan do frío. Batas que din: "vou traballar" (e que se poñen a primeira hora da mañá e se quitan ben entrada a noite). E por suposto, batas coas que realizan un traballo que non coñece o que son as vacacións, xubilacións, pagas, pensións, nin ningún tipo recompensa e, sobre todo, admiración.
Alumn@s de diferentes cursos estiveron traballando sobre este vídeo: analizárono e escribiron poemas, microrrelatos e outros textos (que estaán expostos nos taboleiros da planta baixa do instituto). Ademais temos a "exposición" das batas no vestíbulo, que o enche de cor todos estes días e nos recorda moitas cousas, ademais das nosas antepasadas ("a miña avoa ten unha desas", comentoume un alumno estes días, "miña nai un feixe delas", dixo outra rapaza). Moita bata.
A celebración de hoxe luns no insti: virá a directora do vídeo a falar cos alumn@s de varios cursos que o traballaron. E a última hora, no patio, realizarase unha performance ( asistirán @s alumn@s de 2º e 4º de ESO, varios cursos de 1º e un de 2º de Bach, un 3º e un 1º de ESO) que consistirá no seguinte: primeiro faremos unha pequena introdución e leremos algúns dos textos escritos polos rapaces e rapazas, e logo os alumn@s dos diferentes cursos irán colocando as batas coas que previamente se fixeron sobre a silueta dunha bata xigante debuxada con xiz no chan. Desta maneira montarase unha bata pachtword xigante. @s alumn@s de tecnoloxía gravarán todo esto e montarán un vídeo.
Quince profesores/as de varios departamentos e uns trescentos alumnos/as veñen traballando na aula dende fai días, baixo a coordinación de Chis. Un proxecto interdisciplinar que no que teñen cabida as TIC, as matemáticas, as linguas, a filosofía, historia, cidadanía, música (tamén participa o alumnado do conservatorio). Un proxecto que foi agrandándose pouco a pouco ata o punto de que onte saímos en TVE (España directo), a coordinadora foi entrevistada na Cadena SER e hoxe, Luns, non deixaron de vir cámaras de distintas televisións e saímos na prensa.
Teremos que esperar uns días para poñer un post con todos os traballos feitos polo alumnado, as fotos de todos os eventos e os vídeos realizados nas clases.
De momento deixamos aquí o enlace á noticia do Faro de Vigo e o vídeo de TVE (debedes ir ata o minuto 21,10 aprox.)
Infórmannos tamén dende La educación sentimental que aparece a noticia en La voz de galicia.

2.3.10

É que as mulleres non "pintan" nada?

Facemos hoxe esta proposta de traballo para a materia de Plástica, para o segundo ciclo da ESO. Trátase dunha Webquest sobre as mulleres pintoras. O traballo foi elaborado por Bea, seguindo na liña da exposición sobre mulleres pintoras que fixemos no curso pasado. Podedes consultar a webquest neste enlace ou ben indo ao apartado WEBQUEST da barra lateral.

1.3.10

Francisco Castro: un escritor con alma de rockeiro.

Francisco Castro visitou a biblioteca do noso centro o pasado 24 de febreiro nunha xuntanza co alumnado de 2º e 3º de ESO sobre o seu libro Un bosque cheo de faias. Diante duns 90 estudantes e algúns profesores o autor falou arredor de dúas horas e comezou facendo un pequeno repaso á súa obra editada, que se iniciou aló polo ano 1991. Daquela tiña a ilusión de ser um rockeiro de guedellas longas e cancións de éxito, mais non puido ser e decidiu desenvolver o seu talento no eido da literatura.
Dedicou tamén unhas palabras ao traballo de escribir e afirmou que precisa dunha disciplina férrea e uns hábitos constantes. Asegurou que el, todos os días, se ergue da cama ás 5 da mañá, cando todo está silandeiro, para poder concentrarse e escribir en mellores condicións.
Un bosque cheo de faias trata o tema da xenofobia e o racismo. Un grupo neonazi está a facer das súas na cidade: pintadas, agresións ao diferente… Un día volven a súa ira contra Nelson, un inmigrante de 15 anos, e seu pai, médico do hospital. Os amigos de Nelson comezan unha serie de pescudas para descubrir os responsábeis que os levará a unha situación límite. A amizade, a intriga, as desconfianzas e malentendidos entre os rapaces, a falta de comunicación entre pais e fillos conforman outros aspectos salientábeis da obra.
O autor, nun ton distendido e ameno, desenvolveu diferentes cuestións relacionadas co tema. Chamou a atención sobre o perigo de elixir democraticamente a persoa equivocada, como aconteceu na Alemaña dos anos 30, cando Adolf Hitler gañou as eleccións. As sociedades democraticas deben estar ben informadas para decidir. Tamén afirmou que o que entendemos por racismo só se dá cando os diferentes son pobres. Ninguén é racista cun xogador negro da NBA, por exemplo.
Tamén comentou os Xogos Olímpicos de Berlín, en 1936, con Hitler como anfitrión. Nestes xogos todo estaba disposto para demostrar a superioridade da raza aria (como dicían os nazis). Pero un home negro de EE.UU. chamado Jesse Owens, que se preparaba correndo todos os días de casa ao traballo (nunha gasolineira) e do traballo a casa, gañou en todas as probas nas que participou. Hitler non quixo felicitalo por este éxito. Por moito que algúns se esforcen en buscar diferenzas, os humanos somos todos xeneticamente idénticos.
Explicou ao alumnado que as discriminacións poden tomar diferentes fasquías. Relacionou o tema co asunto da situación actual do galego, pois aínda hai persoas que ven sorprendente que os rapaces pequenos se expresen na nosa lingua. Cun ton irónico e divertido ridiculizou con éxito a situación: “Ai, fálaslle galego ao rapaz! E entende? Non, señora. Mándoo polas noites a unha academia”.
O alumnado participou activamente na quenda de preguntas. O autor tivo que responder durante unha hora unha chea cuestións, o que demostra o interese que espertou a novela entre os estudantes.
Rematou a sesión cun gran aplauso e unha multitudinaria sinatura de exemplares.
Francisco voltará en abril, para falar cos rapaces e rapazas do club de lectura do seu libro Chamádeme Simbad
Crónica de Fonso