Francisco Castro visitou a biblioteca do noso centro o pasado 24 de febreiro nunha xuntanza co alumnado de 2º e 3º de ESO sobre o seu libro Un bosque cheo de faias. Diante duns 90 estudantes e algúns profesores o autor falou arredor de dúas horas e comezou facendo un pequeno repaso á súa obra editada, que se iniciou aló polo ano 1991. Daquela tiña a ilusión de ser um rockeiro de guedellas longas e cancións de éxito, mais non puido ser e decidiu desenvolver o seu talento no eido da literatura.
Dedicou tamén unhas palabras ao traballo de escribir e afirmou que precisa dunha disciplina férrea e uns hábitos constantes. Asegurou que el, todos os días, se ergue da cama ás 5 da mañá, cando todo está silandeiro, para poder concentrarse e escribir en mellores condicións.
Un bosque cheo de faias trata o tema da xenofobia e o racismo. Un grupo neonazi está a facer das súas na cidade: pintadas, agresións ao diferente… Un día volven a súa ira contra Nelson, un inmigrante de 15 anos, e seu pai, médico do hospital. Os amigos de Nelson comezan unha serie de pescudas para descubrir os responsábeis que os levará a unha situación límite. A amizade, a intriga, as desconfianzas e malentendidos entre os rapaces, a falta de comunicación entre pais e fillos conforman outros aspectos salientábeis da obra.
O autor, nun ton distendido e ameno, desenvolveu diferentes cuestións relacionadas co tema. Chamou a atención sobre o perigo de elixir democraticamente a persoa equivocada, como aconteceu na Alemaña dos anos 30, cando Adolf Hitler gañou as eleccións. As sociedades democraticas deben estar ben informadas para decidir. Tamén afirmou que o que entendemos por racismo só se dá cando os diferentes son pobres. Ninguén é racista cun xogador negro da NBA, por exemplo.
Tamén comentou os Xogos Olímpicos de Berlín, en 1936, con Hitler como anfitrión. Nestes xogos todo estaba disposto para demostrar a superioridade da raza aria (como dicían os nazis). Pero un home negro de EE.UU. chamado Jesse Owens, que se preparaba correndo todos os días de casa ao traballo (nunha gasolineira) e do traballo a casa, gañou en todas as probas nas que participou. Hitler non quixo felicitalo por este éxito. Por moito que algúns se esforcen en buscar diferenzas, os humanos somos todos xeneticamente idénticos.
Explicou ao alumnado que as discriminacións poden tomar diferentes fasquías. Relacionou o tema co asunto da situación actual do galego, pois aínda hai persoas que ven sorprendente que os rapaces pequenos se expresen na nosa lingua. Cun ton irónico e divertido ridiculizou con éxito a situación: “Ai, fálaslle galego ao rapaz! E entende? Non, señora. Mándoo polas noites a unha academia”.
O alumnado participou activamente na quenda de preguntas. O autor tivo que responder durante unha hora unha chea cuestións, o que demostra o interese que espertou a novela entre os estudantes.
Rematou a sesión cun gran aplauso e unha multitudinaria sinatura de exemplares.
Francisco voltará en abril, para falar cos rapaces e rapazas do club de lectura do seu libro Chamádeme Simbad
Crónica de Fonso
Ningún comentario:
Publicar un comentario